Begin juni 2013 scheurde mijn achillespees rechts volledig af. Ik denk dat ik 2 weken eerder, toen mijn binding van mijn rechter skate afbrak toen ik een flinke vaart had. Vergeten en verder niets gemerkt, zakte ik een week later door mijn rechter voet toen ik een trap afliep. Nog een week later ging ik na jaren weer een keer badmintonnen. Na 5 minuten inslaan, dacht ik dat iemand mij van achteren schopte. Toen dat niet het geval bleek en mijn sportschoen ook niet kapot was wist ik het: mijn achillespees is gescheurd.
Bij de spoedeisende hulp ca. 3 uur gewacht. Er werd eerst gecheckt of het een zweepslag was, maar de achillespees bleek te zijn afgescheurd (ruptuur). Ik kreeg de keus om alleen gegipst te worden of geopereerd te worden. Omdat ik een regelmatig sporter ben leek opereren de beste optie. Het was echter een tijd van mooi weer en men verwachte drukte op de operatietafels; ondanks aandringen van mijn kant wilde men de operatie pas op maandag -weer via de spoedeisende hulp- verrichten. Mijn voet werd in spitspositie gegipst, ik kreeg krukken mee en mocht naar huis.
In het weekend thuis heb ik me verdiept in achillespeeszaken via internet. Overal was een beetje informatie te vinden.
Op maandagochtend naar de spoedeisende hulp en ik werd, met een ruggenprik, geopereerd. Als alles goed ging mocht ik dezelfde dag naar huis, anders mocht ik een nacht blijven. Ik bleef naar van de ruggenprik en viel steeds in slaap; een nacht overgebleven. Ik moest mezelf elke dag rond mijn navel een tromboseprik geven en kreeg daarvoor een recept mee. Dat ging meestal goed, maar ik had hier en daar wel blauwe plekken.
De chirurg zag tijdens het opereren dat mijn achillespees ontstoken was geweest. Het zou pijn gedaan moeten hebben, maar ik heb niets gemerkt. Toen realiseerde ik me wel dat mijn binding tijdens het skaten was gebroken en dat ik was gezwicht bij het traplopen.
Het eerste gips was door de chirurg zelf gedaan en was vrij dik opgezet – zwaar! Na 2 weken kreeg ik 'loop'gips en een gesprek met de chirurg. Ik vroeg of het mogelijk was om na de volgende 2 weken een brace te krijgen (Achillotrain). Hij gaf aan dat dat niet het gebruik van dat ziekenhuis was. Toen ik 2 weken later kwam kreeg ik toch de mogelijkheid om een Achillotrain aan te laten meten, maar dat moest ik zelf regelen. De orthopedisch instrumentenmaker Van Dinter was welwillend om mij te ontvangen, al kon dat pas enkele uren later. Met mijn ongegipste voet thuis omhoog gezeten totdat ik daar terecht kon. De Achillotrain, met siliconen hakje, was niet bepaald comfortabel, maar het was wel heerlijk dat ik zonder gips met plastic zak over het gips (apotheek of thuiszorgwinkel) kon douchen.
Ik heb zelf fysiotherapie geregeld, want het ziekenhuis vond dit niet nodig. Zonder de adviezen van fysiotherapeut Maurits had ik niet geweten wat ik wel en niet kon doen. Hij liet zien hoe ik met krukken trap op en af kon lopen, van twee krukken naar één kruk en daarna zonder. Verbonden aan Exercise, de sportschool, maakte het makkelijk om de krachttraining te doen die mijn achillespees weer op kracht moest brengen. Ik kan in principe weer alles behalve volledig op mijn tenen staan (rechts). Vele adviezen van ervaringsdeskundigen verder ben ik na ¾ jaar verder bij Annemarie die mijn verdikte achillespees behandelt met de 'Shockwave'.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen.